Jesień

W wielu kulturach, gdy nadchodzi jesień, dzieje się wiele magicznych rzeczy: niekiedy zaczyna nowy rok, niekiedy odbywają rytuały podziękowania za obfitość itp. Ciekawe, że nawet w aktualnych czasach w jakimś sensie łączymy się z rytmami przyrody. Czemu, dla przykładu, rok szkolny zaczyna się we wrześniu? Ktoś, kto tak to kiedyś wymyślił, wiedział że wcześniejsze, chłodniejsze wieczory, nie sprzyjają aktywności fizycznej lecz wewnętrznej. Nie bez przyczyny wielu z nas może odczuwać senność, wycofanie energii, szczególnie tej skierowanej dotąd do działania. I to jest właśnie naturalne adekwatne do pory roku i rytmu przyrody. Nie walczmy więc z tym, co naturalne. Teraz, gdy czas sprzyja przemyśleniom, a będzie on coraz głebiej nas kierował do wnętrza do 22 grudnia, zastanówmy się, jak harmonijnie przeżyć następny rok. Gdy nauczymy się obserwacji naturalnych cykli przyrody- łatwiej będzie nam zdiagnozować własne- najpierw te roczne, potem dobowe, potem bardziej szczegółowe... Wtedy w bardziej harmonijny sposób rozłożymy nasze działania i energię:)



Tak prosto żyć...

Avadhoota Gita- rozdział 8, ostatni.

 

Rozdział VIII

Nauka

1

Jesteś obecny wszędzie - moja wędrówka obrazą dla Ciebie;

Jesteś nieosiągalny przez umysł - moja medytacja obrazą dla Ciebie;

Jesteś niedotykalny przez mowę - moja pieśń obrazą dla Ciebie.

Wybacz mi, proszę, te grzechy ciała, umysłu i mowy.

2

Świętym jest, którego umysł nietknięty przez namiętność,

kto włada zmysłami, jest spokojny i czysty, łagodny i stały;

nie ma pieniędzy ani pożądań, jada skromnie

i oddaje się w moją opiekę.

3

Bezstronny, wrażliwy, poważny, sympatyczny, odważny, przyjazny;

nie ma pragnień ani odraz, skąpstwa, zazdrości, hipokryzji, afektów;

nie troszczy się o szacunek,

oddaje szacunek wszystkiemu.

4

Jest miłosierny, prawdomówny, życzliwy, bezbłędny,

nikogo nie nienawidzi, toleruje każdego;

patrzy na wszystko

takim samym okiem.

5

Najmądrzejsi ludzie

wykształceni na tekstach i w duchu Wed,

którzy rozważają znaczenia i cel świętych ksiąg -

winni rozumieć imię Avadhoota.

6

'A' znaczy -

wolny od sideł pragnienia,

czysty w początku, czysty w środku, czysty w końcu,

ten, który żyje w wiecznej radości.

7

'VA' znaczy -

wolny od namiętności

i od zanieczyszczeń,

ten, który żyje w wiecznej świadomości siebie.

8

'DHOO' znaczy -

bez cierpień, chociaż ciało w kurzu,

poza medytacją, poza koncentracją,

ten, który żyje z czystym umysłem.

9

'TA' znaczy -

poza aktywnością, poza niepokojem,

poza ignorancją i próżnością,

medytujący prawdę.

Avadhoota Gita- rozdział 7

 

Rozdział VII

Nauka Osobistej Jaźni

1

Nagi albo ubrany w łachy zebrane po drodze;

na jego ścieżce nie ma śladu cnoty ani grzechu;

samotny w chatce, jednorodny w harmonii,

oświecony, niewinny.

2

Oczyszczony energią poza celem i bezcelowością,

uważny poza uwagą i brakiem uwagi,

przytomny poza przyzwoitością i nieprzyzwoitością

- jak Avadhoota mógłby brać udział w dyskusji?

3

Wolny od więzów nadziei, poza konwencją czystości,

który porzucił wszystko, który stał się wszystkim,

ten jogin jest Prawdą, oświecony mieszka

w absolutnej prostocie.

4

Gdzie miejsce na dyskusje o ciele i bezcielesności,

o zniewoleniu i wyzwoleniu?

tutaj jest Prawda sama w sobie, stała,

naturalna, nieskazitelna jak niebo.

5

Czy może istnieć piękne albo brzydkie

tam, gdzie jest tylko Prawda?

czy rozkosz zmysłów może być skończona

w Najwyższym, nieskończonym jak niebo?

6

Najwyższa Jaźń jedna i zawsze obecna jak niebo

jest Prawdą czystą i niepokalaną.

Gdzie tu miejsce na zmianę, przemianę,

wolę, niewolę, różnicę albo identyczność?

7

Tutaj jest Prawda absolutna co mieszka we wszystkim,

gdzie w niej miejsce na dumę, unię i rozłąkę?

Jeżeli jest tylko Najwyższe, w którym mieszka wszystko,

jakże mówić, że ma substancję lub, że bez substancji?

8

Tutaj jest Prawda absolutna co żyje we wszystkim

czysta i bezpośrednia jak niebo.

Gdzie miejsce na kojarzenie lub rozkojarzenie?

Jaki sens ma zabawa albo brak zabawy?

9

Oświecony jest poza jogą, poza oddzieleniem,

radosny poza radością i brakiem radości,

wędruje spokojnie przez ziemie, doświadcza

wewnętrznego szczęścia w swym wnętrzu.

10

Ten poza wiedzą i postrzeganiem, dualnością i unią,

jak może być tutaj wyzwolony?

Jakże ten naturalny, nieskazitelny, jednorodny Byt

może być wolny od pożądań? wolny od braku pożądań?

11

Jest niszczeniem zniszczalnego i niezniszczalnego,

jest szczęśliwym momentem poza szczęsnym i nieszczęsnym czasem.

Jest Prawdą wszędzie równą i obecną jak niebo.

Jakże może tu być coś przyjemnego? coś nieprzyjemnego?

12

Jest zawsze wszystkim - ze wszystkim albo bez niczego,

jest wszystkim - poza wszystkim, wolny od wszystkiego.

Gdzież mogłoby być miejsce na życie lub na śmierć dla Niego?

Cóż On ma wspólnego z medytacją? z brakiem medytacji?

13

Widzialne jest złudą jak miraż w pustyni.

Naprawdę jedynie istnieje Jedyny -

gotowy przyjąć formę,

jaką stworzy umysł.

14

On jest obojętny religijnej praktyce,

jak i obowiązkom oświecenia.

Cóż miałby począć z przywiązaniem? z brakiem przywiązania?

Jedynie wykształcony wyobraża sobie te sprawy.

15

W Jaźni nie ma zaklęć ani talizmanów;

nic do uczenia się, nic do studiowania.

W świadomości najwyższej Avadhoota pleciuga

śpiewa prawdę.

Taki jest oto Siódmy Rozdział o Nauce Osobistej Jaźni w świętym poemacie Avadhoota-Gita,

śpiewanym przez Śri Avadhoota Dattatreya, adresowanym do Śri Kartika Swami.

Avadhoota Gita- rozdział 6

 

Rozdział VI

Cel wyzwolenia

1

Wedy traktują rzeczy i żywioły, także mnie i ciebie

jako złudzenia, miraże w pustyni.

Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne -

jak dzielić podmiot i przedmiot? co porównywać? do czego?

2

Najwyższe jest bez dzielenia i jednoczenia - poza nimi,

bez dobrych i niedobrych uczynków - poza nimi.

Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak może tu być powaga albo nabożeństwo?

3

Jaźń - bez zaniku i rozwoju, jest poza nimi

tym wiecznym dobrem, zawsze i wszędzie -

jak więc możesz używać umysłu jako narzędzia?

jak możesz używać słów, aby się wysłowić?

4

Jaźń przeczy odróżnieniu między nocą i dniem,

jaźń przeczy odróżnieniu między wschodem, zachodem.

Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

gdzie miejsce dla słońca, księżyca, płomienia?

5

Jaźń nie odróżnia pragnienia od braku pragnienia,

jaźń nie odróżnia czynu od bezczynu.

Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz mówić, że jest wewnątrz albo na zewnątrz?

6

Gdy nie ma pochwały ani porównania,

gdy nie ma pustki ani braku pustki,

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz mówić, że coś najlepsze? że coś jest najgorsze?

7

Gdy nie ma różnicy ani braku różnicy,

gdy nie ma niczego wiedzianego i nikogo kto wie,

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz mówić o śnieniu? o iluminacji?

8

Nieprawdą jest nazwane, nieprawdą nienazwane,

nieprawdą znane, nieprawdą nieznane.

Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne -

gdzie miejsce dla zmysłów? przedmiotów zmysłów? myślenia?

9

Nieprawdą wiatr i powietrze,

nieprawdą ziemia i ogień.

Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

gdzie miejsce dla deszczu i burzowych chmur?

10

Wszelkie bóstwa to tylko fantazje,

wszelkie stany to tylko fantazje;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz czcić jednego boga, wyklinać innego?

11

Nie ma tu wolnej woli ani przeznaczenia,

nie ma tu śmiertelności i nieśmiertelności;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz mówić o umieraniu? o ponownym życiu?

12

Nie ma żadnej różnicy między materią a duchem,

przyczyną i skutkiem, źródłem i strumieniem;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak mogą ludzie rozprawiać o jaźni albo braku jaźni?

13

Nie ma żadnej energii młodości,

nie ma żadnej agonii starości;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz mówić o dziecku? dorosłym? o starcu?

14

Jaźń jest bez kasty i bez statusu, poza nimi razem,

bez stwórcy i bez stworzenia, poza nimi razem;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz mówić o zysku? o stracie?

15

Nieprawdą jest majątek i brak majątku,

nieprawdą jest narodzone i nienarodzone;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz mówić o własności? o braku własności?

16

Jaźń przeczy męskości i niemęskości,

przeczy kobiecości i niekobiecości;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

gdzie miejsce na powagę albo lekkomyślność?

17

Jaźń jest poza smutkiem i poza pragnieniem,

poza zwątpieniem i rozczarowaniem;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz mówić 'ja' albo 'moje'?

18

Najwyższe to koniec dla zasług i grzechów,

zniewolenia i wyzwolenia, łaski i niełaski;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz myśleć o bólu? o nieobecności bólu?

19

Nie ma żadnej różnicy między ofiarą i ofiarującym,

nie ma kapłanów, modlitw, ogni, rytuałów;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jaki sens mają twoje odświętne obrządki?

20

Jaźń jest wolna od radości i smutków,

wolna od próżności i uniżoności;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz być świadom przywiązania? braku przywiązania?

21

Jaźń nie zna złudzeń ani wolności od złudzeń,

nie zna chciwości ani wspaniałomyślności;

kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,

jak możesz osądzać? odróżniać dobre i złe?

22

Zaprawdę, 'ty' i 'ja' nie istniejemy jako - dwa;

zaprawdę, pomysły rasy, kasty, rodziny - są fałszem;

jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -

jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

23

Jaźń nie odróżnia ucznia od nauczyciela,

nie zna wskazówek ani też pomocy;

jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -

jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

24

Jaźń nie ma wyobrażeń o różnicach pomiędzy ciałami,

Jaźń nie ma wyobrażeń o różnicach pomiędzy światami;

jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -

jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

25

Nie ma namiętności ani braku namiętności,

nie ma wzburzenia, zanieczyszczenia ani oczyszczenia;

jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -

jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

26

Nie ma świadomości ciała i bezcielesności,

wszystko co pulsuje jest jedynie fałszem;

jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -

jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?

27

W Jaźni nie ma zaklęć ani talizmanów;

nic do uczenia się, nic do studiowania.

W świadomości najwyższej Avadhoota pleciuga

śpiewa prawdę.

Taki jest oto Szósty Rozdział o Wyzwoleniu w świętym poemacie Avadhoota-Gita,

śpiewanym przez Śri Avadhoota Dattatreya, adresowanym do Śri Kartika Swami.