Rozdział VI
Cel wyzwolenia
1
Wedy traktują rzeczy i żywioły, także mnie i ciebie
jako złudzenia, miraże w pustyni.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne -
jak dzielić podmiot i przedmiot? co porównywać? do czego?
2
Najwyższe jest bez dzielenia i jednoczenia - poza nimi,
bez dobrych i niedobrych uczynków - poza nimi.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak może tu być powaga albo nabożeństwo?
3
Jaźń - bez zaniku i rozwoju, jest poza nimi
tym wiecznym dobrem, zawsze i wszędzie -
jak więc możesz używać umysłu jako narzędzia?
jak możesz używać słów, aby się wysłowić?
4
Jaźń przeczy odróżnieniu między nocą i dniem,
jaźń przeczy odróżnieniu między wschodem, zachodem.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
gdzie miejsce dla słońca, księżyca, płomienia?
5
Jaźń nie odróżnia pragnienia od braku pragnienia,
jaźń nie odróżnia czynu od bezczynu.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić, że jest wewnątrz albo na zewnątrz?
6
Gdy nie ma pochwały ani porównania,
gdy nie ma pustki ani braku pustki,
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić, że coś najlepsze? że coś jest najgorsze?
7
Gdy nie ma różnicy ani braku różnicy,
gdy nie ma niczego wiedzianego i nikogo kto wie,
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o śnieniu? o iluminacji?
8
Nieprawdą jest nazwane, nieprawdą nienazwane,
nieprawdą znane, nieprawdą nieznane.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne -
gdzie miejsce dla zmysłów? przedmiotów zmysłów? myślenia?
9
Nieprawdą wiatr i powietrze,
nieprawdą ziemia i ogień.
Kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
gdzie miejsce dla deszczu i burzowych chmur?
10
Wszelkie bóstwa to tylko fantazje,
wszelkie stany to tylko fantazje;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz czcić jednego boga, wyklinać innego?
11
Nie ma tu wolnej woli ani przeznaczenia,
nie ma tu śmiertelności i nieśmiertelności;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o umieraniu? o ponownym życiu?
12
Nie ma żadnej różnicy między materią a duchem,
przyczyną i skutkiem, źródłem i strumieniem;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak mogą ludzie rozprawiać o jaźni albo braku jaźni?
13
Nie ma żadnej energii młodości,
nie ma żadnej agonii starości;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o dziecku? dorosłym? o starcu?
14
Jaźń jest bez kasty i bez statusu, poza nimi razem,
bez stwórcy i bez stworzenia, poza nimi razem;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o zysku? o stracie?
15
Nieprawdą jest majątek i brak majątku,
nieprawdą jest narodzone i nienarodzone;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić o własności? o braku własności?
16
Jaźń przeczy męskości i niemęskości,
przeczy kobiecości i niekobiecości;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
gdzie miejsce na powagę albo lekkomyślność?
17
Jaźń jest poza smutkiem i poza pragnieniem,
poza zwątpieniem i rozczarowaniem;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz mówić 'ja' albo 'moje'?
18
Najwyższe to koniec dla zasług i grzechów,
zniewolenia i wyzwolenia, łaski i niełaski;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz myśleć o bólu? o nieobecności bólu?
19
Nie ma żadnej różnicy między ofiarą i ofiarującym,
nie ma kapłanów, modlitw, ogni, rytuałów;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jaki sens mają twoje odświętne obrządki?
20
Jaźń jest wolna od radości i smutków,
wolna od próżności i uniżoności;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz być świadom przywiązania? braku przywiązania?
21
Jaźń nie zna złudzeń ani wolności od złudzeń,
nie zna chciwości ani wspaniałomyślności;
kiedy wszystko jest Jedno, zawsze dobre i piękne,
jak możesz osądzać? odróżniać dobre i złe?
22
Zaprawdę, 'ty' i 'ja' nie istniejemy jako - dwa;
zaprawdę, pomysły rasy, kasty, rodziny - są fałszem;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?
23
Jaźń nie odróżnia ucznia od nauczyciela,
nie zna wskazówek ani też pomocy;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?
24
Jaźń nie ma wyobrażeń o różnicach pomiędzy ciałami,
Jaźń nie ma wyobrażeń o różnicach pomiędzy światami;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?
25
Nie ma namiętności ani braku namiętności,
nie ma wzburzenia, zanieczyszczenia ani oczyszczenia;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?
26
Nie ma świadomości ciała i bezcielesności,
wszystko co pulsuje jest jedynie fałszem;
jestem najwyższą Prawdą, ostatecznym celem -
jakże mam cześć oddawać? komu bić pokłony?
27
W Jaźni nie ma zaklęć ani talizmanów;
nic do uczenia się, nic do studiowania.
W świadomości najwyższej Avadhoota pleciuga
śpiewa prawdę.
Taki jest oto Szósty Rozdział o Wyzwoleniu w świętym poemacie Avadhoota-Gita,
śpiewanym przez Śri Avadhoota Dattatreya, adresowanym do Śri Kartika Swami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz